Μαν, Χόρας

(Horace Mann, Φράνκλιν, Μασαχουσέτη, 1796 – Γέλοου Σπρινγκς, Οχάιο 1859). Αμερικανός παιδαγωγός. Καταγόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια. Κατάφερε ωστόσο να γίνει δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μπράουν, απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση το 1819. Σπούδασε νομικά και το 1823 πήρε άδεια άσκησης επαγγέλματος. Έκανε την πρακτική του άσκηση στο Ντέτχαμ και στη Βοστόνη, όπου εξελέγη στη βουλή των αντιπροσώπων (1827-33). Το 1835 έγινε μέλος της γερουσίας της Μασαχουσέτης και το 1837 γραμματέας του νεοσυσταθέντος κρατικού συμβουλίου εκπαίδευσης, σε μια περίοδο που το σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης νοσούσε βαριά. Κατά τη διάρκεια της δωδεκάχρονης θητείας του στη θέση αυτή, δραστηριοποιήθηκε τόσο για να φέρει στο φως τα προβλήματα της εκπαίδευσης όσο και για να γίνουν κατορθωτές αλλαγές στην επιμόρφωση και αμοιβή των διδασκάλων, καθώς και στους σκοπούς και στις μεθόδους της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στόχοι που συνάντησαν αντιδράσεις και πολεμική, αλλά τελικά υλοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Το 1848 ο Μ. παραιτήθηκε από τη γραμματεία του κρατικού σύμβουλίου εκπαίδευσης και ανέλαβε έδρα στο κογκρέσο των ΗΠΑ (διαδεχόμενος τον τέως πρόεδρο Τζον Κουίνσι Άνταμς ο οποίος πέθανε). Από τη θέση αυτή, πολέμησε με πάθος εναντίον της δουλείας. Το 1853 έγινε πρόεδρος του κολεγίου Άντιοκ της Μασαχουσέτης, ενός προοδευτικού εκπαιδευτικού ιδρύματος το οποίο πρωθούσε τη συνεκπαίδευση λευκών και μαύρων, όπου δίδαξε φιλοσοφία και θεολογία έως τον θάνατό του. Οι εκπαιδευτικές αρχές του Μ. συνοψίζονται στην πεποίθηση ότι η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται από κοινού και εξίσου σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως εθνικής και κοινωνικής καταγωγής και θρησκευτικών πεποιθήσεων, απαλλαγμένη από θρησκευτικές επιρροές και εμφορούμενη από ελεύθερο πνεύμα, μακριά από αυταρχικές μεθόδους (ήταν ο πρώτος, μαζί με τον Χένρι Μπάρναρντ που εισήγαγαν στις ΗΠΑ τις θεωρίες του Πεσταλότσι και άλλων Ευρωπαίων παιδαγωγών). Η δεύτερη γυναίκα του ήταν η αδελφή της αναμορφώτριας παιδαγωγού Ελίζαμπεθ Πίμποντι.